Sahte Arslanların Sonu !

Çakalın biri avcılardan kaçıp gece karanlığında bir köyün içinden geçerken ayağı takılır ve bir boya kazanının içine düşüp kıpkırmızı olur. O boyasıyla ormanın içinden geçerken diğer hayvanlar çakalın etrafını çevirir, sen kimsin, diye sorarlar.
Çakal da ben ormanların kralıyım, der. Üzerindeki kırmızının boya olduğunu fark edemeyen hayvanlar da korkularından hemen aslan görünümlü çakala itaat ederler ve bir dediğini iki etmezler.
Gel zaman git zaman çakal bu şekilde krallığını sürdürüp keyf sürerken bir gece yarısı başka bir dağdan bir çakal uluması sesi gecenin sessizliğini bozar. Bizim çakal da aşka gelip krallığını,arslanlığını unutur ve uluyan çakala uluyarak cevap verir.Bunun üzerine onu aslan zanneden hayvanlar hep beraber çakalın üzerine atlayarak onu parçalarlar.
Sözün özü şudur ki; her şey aslına rücu eder. Sahte arslanların foyasını ortaya çıkarmaya gerçek arslanların gölgesi bile fazla gelir.